วันศุกร์ที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

การอนุโมทนา

...


                          ติโรกุฑฑกัณฑปัจฉิมภาค
                                                                           (แปลตามศัพท์)
อะทาสิ เม อะกาสิ เม
ญาติมิตตา สะขา จะ เม
เปตานัง ทักขินัง ทัชชา
ปุพเพ กะตะมะนุสสะรัง
บุคคลมาระลึกถึงอุปการะอันท่านได้ทำแล้วแก่ตนในกาลก่อนว่า ผู้นี้ได้ทำกิจนี้ของเรา ผู้นี้เป็นญาติเป็นมิตร เป็นเพื่อนของเรา ดังนี้ ก็ควรให้ทักษิณาทาน
นะ หิ รุณณัง วา โสโก วา
ยา วัญญา ปะริเทวะนา
การร้องไห้ก็ดี การเศร้าโศกก็ดี การร้องไห้รำพันอย่างอื่นก็ดี บุคคลไม่ควรทำทีเดียว
นะ ตัง เปตานะมัตถายะ
เพราะว่าการร้องไห้เป็นต้นนั้น ไม่เป็นประโยชน์แก่ญาติทั้งหลาย ผู้ละโลกนี้ไป
เอวัง ติฏฐันติ ญาตะโย
ญาติทั้งหลายย่อมตั้งอยู่อย่างนั้น
อะยัญจะ โข ทักขิณา ทินนา
ก็ทักษิณาทานนี้แลอันท่านให้แล้ว
สังฆัม๎หิ สุปะติฏฐิตา
ประดิษฐานไว้ดีแล้วในสงฆ์

ทีฆะรัตตัง หิตายัสสะ
ฐานะโส อุปะกัปปะติ
ย่อมสำเร็จประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้ที่ละโลกนี้ไปแล้ว, ตลอดกาลนานตามฐานะนั้น

โส ญาติธัมโม จะ อะยัง นิทัสสิโต
ญาติธรรมนี้นั้น ท่านได้แสดงให้ปรากฏแล้ว
เปตานะ ปูชา จะ กะตา อุฬารา
แลบูชาอันยิ่ง ท่านก็ทำแล้วแก่ญาติทั้งหลาย ผู้ละโลกนี้ไปแล้ว
พะลัญจะ ภิกขูนะมะนุปปะทินนัง
กำลังแห่งภิกษุทั้งหลายชื่อว่าท่านเพิ่มให้แล้วด้วย
ตุมเหหิ ปุญญัง ปะสุตัง อะนัปปะกันติ
บุญไม่น้อย ท่านได้ขวนขวายแล้ว ดังนี้แล.


                      **********
                                                 

               ติโรกุฑฑกัณฑะตาถา
                 
  (แปลให้เข้าใจความหมาย)
อะทาสิ เม อะกาสิ เม  ญาติมิตตา  สะขา จะ เม,                                  
เปตานัง ทักขิณัง ทัชชา  ปุพเพ กะตะมะนุสสะรัง
นะหิ รุณณัง วา โสโก วา ยา วัญญา ปะริเวทะนา,                                    
นะตัง เปตานะมัตถายะ เอวัง ติฏฐันติ  ญาตะโย,                                   

ญาติของเขาเป็นอยู่อย่างไรก็เป็นอยู่อย่างนั้น
ทุกข์อยู่อย่างไรก็ทุกข์อยู่อย่างนั้น จนอย่างก็จนอยู่อย่างนั้น
การที่เขาโศกเศร้า รำพึงรำพันเอาอาหารมากองย่อมตั้งอยู่อย่างนั้น
ผู้ละโลกนี้ไปแล้ว ญาติเขาไม่ได้รับเลย

อะยัญจะ โข ทักขิณาทินนา สังฆัมหิ สุปะติฏฐิตา,
ทีฆะรัตตัง หิตายัสสะ  ฐานะโส อุปะกัปปะติ,                                      
โส ญาติธัมโม จะ อะยัง นิทัสสิโต
,                    
เปตานะ ปูชา จะ กะตา อุฬารา,                       
พะลัญจะ ภิกขู  นะมะนุปปะทินนัง,                
ตุมเหหิ ปุญญัง ปะสุตัง อะนัปปะกันติ.            


ยัญเครื่องบูชาซึ่งเขาบูชาที่เขาระลึกถึงญาติ เอาประดิษฐานอย่างดีต่อหน้าพระสงฆ์
ผู้ทรงศีลแล้วถวายต่อพระสงฆ์ เป็นกาแสดงออกถึงคุณค่าของญาติ
เป็นกา
บูชาอย่างยิ่งใหญ่โอฬารแก่เปรตชนผู้ล่วงลับไป ได้เพิ่มเติม
เสริมกำลังให้แก่พระสงฆ์ผู้ทรงศีลได้ประพฤติคุณงามความดีต่อไป
การกระทำนั้น ทำให้เขาขวนขวายบุญนั้นไม่น้อยเลย

                  -----------------

     (เหตุมาจากเทศนาให้ภิกษุไปกินอาหาที่พหมณ์เอาไปวางให้ญาติตามป่าช้า
       แล้วเขามาฟ้องพะพุทธเจ้า)





ไม่มีความคิดเห็น: